In de reeks van CCI internationale bijeenkomsten in Europa is Nederland binnenkort gastland. Vorig jaar was dat Hongarije. Daar, op de trainers workshop, na de feitelijke CCI bijeenkomst, vond ik – eindelijk! – mijn antwoord waarom ik al zo lang bezig ben met die CCI aanpak! Dat heeft me daarna niet meer los gelaten. En omdat ik aan die ervaring ook aandacht wil besteden op de Europese CCI bijeenkomst in Bakkeveen (Friesland), wil ik er eerst hier melding van maken.

De vraag waarom ik me aangetrokken voel tot deze aanpak heeft me al van het begin af aan (voor mij in 1982) bezig gehouden. De manier van aanpak, de eigen verantwoordelijkheid, de afwezigheid van een autoriteit die je zegt wat je goed of fout doet en het wederzijds respecteren, heeft mij altijd bijzonder aangesproken.  Dat sommigen dat op een geheel eigenwijze vorm geven trouwens ook. Maar dat was allemaal gewoon gevoelsmatig. Geen antwoord op de vraag waarom, waardoor het ook voor anderen duidelijk wordt. In CCI World News Service ben ik daar al eerder mee bezig geweest.

Dat antwoord kwam in de heuvels van Boeda, in een Tibetaans-Yoga onderkomen:  proberen uit het leven te halen wat er in zit, in vrede met mijn verleden , mijn heden en mijn toekomst. Het streven is in ieder geval de moeite waard!

 

Leven vandaag betekent, zoals ik het nu zie, proberen te leven in vrede met mijn emoties. Emoties markeren voor mij de mijlpalen van  mijn leven. Het leven in vrede met ze doe ik door de gelukkige momenten te vieren en door de verdrietige  constructief als leermomenten te aanvaarden, zoals ik ze op dit moment ervaar. Het zo omgaan met mijn emoties maakt mij ook bewust, dat het leven zich als een proces voor mij ontvouwt. En daardoor kan ik ook besluiten om er op een andere manier tegen aan te kijken.  CCI co-counselen biedt daar alle kansen toe. 

De bewustwording, dat ik kan besluiten er anders mee om te gaan, is van toepassing op drie fases van mijn leven: mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst. Alle drie worden ze gemarkeerd  door mijn emoties of emotionele verwachtingen. Het onder woorden proberen te brengen van die gevoelens  ervaar ik als een creatieve activiteit. 

CCI co-counselen biedt ons ook de gelegenheid om de eenzaamheid van ons bestaan op te heffen, hoewel we allemaal individueel geboren worden en we ook ieder alleen deze aarde weer verlaten. En ook al zijn onze boosheid, angsten, blije en verdrietige belevenissen uiterst individueel, ze delen met een ander helpt  en voorziet in een duidelijke behoefte. Sommigen daarvan zijn heel wezenlijk  zoals:  begrijpen en begrepen worden, houden van en geliefd worden, en deel uitmaken van een groter geheel. In CCI co-counselen doen we dit ‘met elkaar delen’ altijd respectvol en in volstrekte gelijkwaardigheid. En dit geldt ongeacht welke rol we ook hebben op dat moment: die van kind zijn, of teenager, volwassene,  geliefde, ouder, grootouder, alleenstaande of wat ook. Zij allen vinden bevestiging en erkenning door het ontvangen – en geven – van volledige vrije, niet beoordelende, liefdevolle aandacht, het meest belangrijke gereedschap van deze methodiek.

Proberen te leven in vrede met ons verleden, ons heden en onze toekomst is het doel van CCI co-counselen. We onderscheiden daarin twee hoofd stromingen:   de creatieve stroming en de opruimfase. In de opruimfase gaat het vooral om de pijnlijke aspecten van het verleden, die daardoor hun pijnlijke kanten ook verliezen.  De creatieve stroming opent onverwachte nieuwe mogelijkheden om ons leven verrijken.

Onze gemeenschappelijke historie van de laatste honderd jaar in West Europa heeft duidelijk invloed gehad op de ontwikkeling van het CCI co-counselen.  De tweede helft van de vorige eeuw stond vooral in het teken van twee wereldoorlogen. Er was dus extra belangstelling voor de ‘opruimfase’. We zitten  inmiddels volop in een fase hoe we de toekomst willen vormgeven. En dus is het tijd voor bewuste creatieve activiteiten! De behoefte om ons emotionele leven met elkaar te delen blijft daarbij een onverkort streven. Daarom gebeurt het CCI co-counselen ook in paren, in volledige gelijkwaardigheid, strikte vertrouwelijkheid en voor eigen verantwoordelijkheid.

Niek Sickenga, voorjaar 2012